Wszystko to rozpoczęło się w sierpniu 1980 roku, kiedy to wraz z rodzicami jako jedenastolatek pojechałem na wczasy nauczycielskie do Giżycka. Trzy przemyskie rodziny postanowiły wynająć na dwa tygodnie omegę. Nie wysiadałem z niej ani na chwilę …pokochałem żeglowanie od pierwszej chwili. Po powrocie z wakacji jak się tylko rozpoczął rok szkolny, wstąpiłem do 51.Przemyskiej Harcerskiej Drużyny Wodnej. Pod okiem drużynowego Andrzeja Kędzierskiego zacząłem stawiać pierwsze kroki żeglarskie. ZEK Radymno to była nasza baza, a akwen wydawał się być nieprzebytym oceanem. Każdy ma w swoim życiu jakieś ważne punkty, pierwszy to właśnie wakacje w Giżycku. Pamiętam, jak wykopali fundamenty pod blok Siemiradzkiego 6a i przez kilka lat stała w tym wielkim wykopie woda o ponadmetrowej głębokości. Tam kąpaliśmy się i tam zbudowaliśmy prymitywną tratwę. Pływając nią, wyobrażałem sobie, że to rejs w daleki świat. Po 1985 roku mój kontakt z żeglowaniem był sporadyczny. Szkoła, matura, rodzina, praca… i tak do 1996 roku, gdy pojechałem na kilka dni nad Solinę. Siedziałem na pomoście i z zazdrością patrzyłem na pływających. Poprosiłem właściciela czerwonego jachtu o nazwie Amigo, by mnie wziął. Jak tylko łódka zakiwała się na wodzie, …na nowo rozpaliły się pasje i marzenia. Dwa miesiące później zdobyłem pierwszy patent, cztery lata zajęło mi uzyskanie uprawnień instruktora. Dziewięć lat od niewinnej przejażdżki po Solinie zostałem kapitanem. W sierpniu 2010 roku jestem pierwszy raz na Zawiszy i widzę jak 40 osób rusza jednocześnie do pracy, by po kilku minutach statek płynął pod pełnymi żaglami”. Co tak pięknego jest w morzu i żeglarstwie, pytam Kapitana Miśka (mogę użyć takiej formy, bo pływałem z nim). „Morze to dla mnie miejsce zadumy, jak zaczyna cokolwiek dmuchać, zmienia się w wolności i można płynąć, gdzie się chce. Bardzo lubię patrzeć na gładź jak lustro, ale mogę też godzinami siedzieć na falochronie i patrzeć na szalejące sztormowe fale. A żeglarstwo jest piękne, ponieważ łączy wszystkich ludzi bez względu na kolor skóry czy wyznanie. Pozwala poznawać ludzi, mogę ze stuprocentową pewnością powiedzieć, że pływałem z ponad tysiącem żeglarzy. Spotykam nieraz tych ludzi w różnych miejscach świata od Spitsbergenu po Chile. Głównie to oni poznają mnie, przypominają, gdzie pływaliśmy. To jest wspaniałe uczucie. Bardzo budujące było obserwowanie, jak podczas wielkich światowych regat The Tall Ships Races młodzi ludzie z Europy, Ameryki, Azji rywalizowali ze sobą, a wieczorami razem rywalizowali ze sobą, a wieczorami razem bawili się. Żeglarstwo wykuwa charaktery, uczy pokory, cierpliwości, tolerancji, pracowitości, współpracowania z innymi... czyli tego wszystkiego co jest potrzebne na co dzień”. Dokonania Kapitana są imponujące to Spitsbergen, Grenlandia, Wyspy Sołowieckie, Archangielsk, porty Afryki, Przylądek Horn, Atlantyk i wiele, wiele innych. Środowisko żeglarskie doceniło to, odznaczając go Medalem Za Szczególne Zasługi Dla Żeglarstwa Polskiego. Docenił go również Prezydent Miasta Przemyśla Robert Choma, nadając mu za zasługi żeglarskiej międzynarodową promocję miasta tytuł Zasłużony dla Miasta Przemyśla. Sam jest bardzo skromny i mówi, że jego największym osiągnięciem jest mobilizacja przemyskiego środowiska żeglarskiego i udana organizacja I Przemyskiego Rejsu Żaglowcem Zawisza Czarny. Aktualnie trwa rekrutacja na II Przemyski Rejs Zawiszą, który odbędzie się we wrześniu, szczegóły w anonsie. Pływałem z Kapitanem Miśkiem zarówno we wspomnianych regatach TSR jaki wcześniej po portach skandynawskich, zawsze pod polską banderą i zawsze pod flagą przemyską.